Sandra Lange over haar onderzoek

Als vertegenwoordiger van ‘radical slowness’ beweging, ben ik geïnteresseerd in de fluiditeit, de tijdelijkheid en de validiteit van het lichamelijke vermogen. Ik wil onderzoeken waarom aan sommige mensen die vertellen over hun (on)zichtbare beperkingen en een wisselende mobiliteit een verlaagde geloofwaardigheid wordt toegekend, op basis van vooroordelen over hun sociale identiteit.

Op dit moment bereid ik een onderzoeksproject voor waarbij ik me ga bezig houden met het ‘uitpakken’ van de belichaamde kennis van mensen die zich identificeren als vrouw, die chronisch ziek en/of gehandicapt zijn.

Ik wil onderzoeken hoe het geloofwaardigheidstekort dat vrouwen met een beperking ervaren zich verhoudt tot cultureel bepaalde vooroordelen over gender en validisme. De motivatie voor dit project komt voort mijn persoonlijke ervaring met complexe lichamelijkheid of (in)validiteit en wordt aangevuld door het verlangen om mij middels het artistieke proces met deze materie bezig te houden.

We zijn nog ver verwijderd van een inclusieve en toegankelijke samenleving. De aandacht vestigen op het non-normatieve aspect van gehandicapt zijn, brengt de impliciete instabiliteit van alle lichamen duidelijk naar voren en daarmee de confronterende tijdelijkheid van een gezond en/of valide lichaam.

 

Als ik in deze tekst refereer aan de vrouwelijke genderidentiteit, doel ik op de cis-gender vrouw maar eveneens op mensen die geboren zijn in een vrouwenlichaam maar zich identificeren als mannelijke genderidentiteit, of op mannen die zijn geboren in een mannelijk lichaam maar zich identificeren als vrouw, of op mensen die zich identificeren als non-binary of gender-questioning. De relevantie van tijd en fluïditeit in het proces van gender identificatie erken ik, maar daar zal op deze pagina niet verder op in gaan.